Hej, mam 21 lat i ani jednej zmarszczki!

W życiu każdej kobiety przychodzi taki okres, kiedy zaczyna czuć się staro. Szuka zmarszczek na czole, stosuje 10 różnych kremów, bo niby skóra robi się obwisła lub po prostu wyrzuca swoje ulubione trampki, bo w jej wieku nie wypada ich nosić.

Taki okres dopadł również mnie dokładnie przed dwudziestymi pierwszymi urodzinami. Tak, to jest ten moment, kiedy możesz parsknąć śmiechem i nawet nie będę zła, gdy pomyślisz „co ona głupia wygaduje?!”. Teraz po przetrwaniu tego okresu nawet ja uśmiecham się na samą myśl o tej sytuacji, jednak wtedy nie było mi wcale do śmiechu. Ale posłuchaj, jak to się zaczęło…

Miesiąc przed urodzinami:
Dokładnie 12 lutego zdałam sobie sprawę, że powoli zbliża się mój wielki dzień. Dzień poświęcony tylko i wyłącznie przyjemnościom. Sprawdzam datę w kalendarzu. I co widzę? W tym roku moje urodziny wypadają w piątek. „Oby nie trzynastego hehe” rzucam sarkazmem w myślach, bo akurat tak się składa, że urodziłam się 13 marca. Moje życie po raz kolejny sobie ze mnie żartuje.

Tydzień przed urodzinami:
Wszystko byłoby w porządku, bo urodziny to po prostu urodziny, gdyby nie fakt, że miałam skończyć 21 lat, a podobno wtedy człowiek przestaje się rozwijać. Straszne myśli spadły na mnie jak grom z jasnego nieba. Ale jak to? Że ja już nie będę mogła się rozwinąć? Że już zawsze będę po prostu 174 centymetrową Karolą? Że już nie będę miała dłuższych rąk? I gęściejszych włosów? I że mój organizm poleciał sobie w kulki i przestaje się rozwijać akurat wtedy, kiedy ani trochę nie jestem z siebie zadowolona?

W dniu urodzin:
Otwieram jedno oko. Świat nadal istnieje. Przewracam się na drugi bok i stwierdzam, że z kośćmi wszystko w porządku, nie skrzypią. Dziwne uczucie. Mając 20 lat czułam się jak nastolatka, którą można przyłapać na podjadaniu słodyczy i która jeszcze przeżywa swój okres buntu. A teraz jestem rok starsza i już wielu rzeczy mi nie wypada. Nie wypada mi telepać się przy kupowaniu papierosów mamie. Nie wypada mi wstydzić się załatwić coś przez telefon. Nie wypada wyjść z domu w pomiętej bluzce i nie umieć gotować. Nie wypada to i tamto. Dorosłość to ciężka sprawa.

Tydzień po urodzinach:
Mówi się, że człowiek z wiekiem staje się mądrzejszy. Ale wiesz co? Z wielkim przekonaniem stwierdzam, że ja się już chyba nigdy nie zmienię. Kupując papierosy nadal czuję się jak przestępca. Gdy dzwonię zamówić pizzę wciąż się jąkam. I chyba taka moja rola, żeby ten popcorn z paczki za każdym razem przypalać w mikrofalówce. A jest jedna fajna sprawa – mam 21 lat i ani jednej zmarszczki!