My beksy tak mamy

Miałam o tym nie pisać. Planowałam być silna i motywować do działania, bo stało się to ostatnio cholernie modne. Miałam pisać o zmianach na lepsze i o tym, jak zorganizować sobie życie, by być szczęśliwym. Miałam publikować zdjęcia obiadu składającego się z trzech zielonych ziarenek groszku i niewielkiego kawałka kurczaka (broń Boże z panierką!) i udowadniać, że smaczne i można się najeść. Ale ja nie umiem w motywacje i organizacje. Ja się tak nie bawię. Raz, dwa, trzy, wypadam z głupiej gry. Czy jakoś tak to szło…

Nie dam rady w motywację, więc będę w słabości

Całe życie wydawało mi się, że takim wrażliwcem, co to pociąga nosem przy każdym wspomnieniu z dzieciństwa jestem po babci. Ale ta z kolei uświadomiła mnie, że to dziadek wzruszał się dość często. Kto by pomyślał! Chłop jak dąb, po wojsku i do tego z tatuażem, a łezka kapie przy byle wspomnieniu. Tak więc winnego już mamy. Nie musicie przyciskać mnie do ściany, macać od góry do dołu w poszukiwaniu dowodów, straszyć więzieniem czy, co gorsza, zakazem słodyczy. Od razu przyznaję, że jestem najbardziej płaczliwą osobą na świecie. Gdy tylko jest we mnie zbyt dużo emocji, zaczynają cieknąć mi po policzkach łzy, zostawiając po sobie dwie wielkie bruzdy po tuszu. Nieważne, czy jestem szczęśliwa czy po prostu zbliża się wielkimi krokami mój przyjaciel PMS.

Ostatnio na przykład wzruszył mnie kudłaty Zbigniew Wodecki. Śpiewał sobie o tym balkonie pełnym pnących róż, o tej dziewczynie z warkoczami i uliczkach, do których lubił wracać. I gdy tylko wyobraziłam sobie młodego Zbysia z tymi jego skrzypcami przyczajonego pod balkonem, zrobiło mi się smutno i poryczałam się jak głupia. Chwilę potem na poprawę humoru obejrzałam kilka odcinków Shameless, nowy tutorial na kanale Magdy z bloga My Pink Plum i szłam po coś słodkiego do kuchni, gdy mały palec u prawej nogi spotkał się z szafką nocną (na samo wspomnienie się krzywię) i znalazłam kolejny powód, by sobie popłakać.

Bo my beksy tak mamy

Ryczymy przy starych piosenkach, przy zachodach słońca, pożegnaniach i na myśl o najlepszych chwilach w życiu. Czasem wstajemy z gorszym humorem i chęcią przeleżenia całego dnia w łóżku. Czasem odbijamy czarne ślady po mokrym od łez tuszu na ulubionej koszulce chłopaka, a czasem zasmarkamy poduszkę i trzeba prać. Ale tak naprawdę jesteśmy najfajniejszymi istotami pod słońcem, które w gorszych chwilach powinno się pocałowywać i psytulać! Porządnie przytulać!

Beksy wszystkich narodowości – łączmy się!

Najlepiej na moim instagramie, gdzie bywam o wiele częściej niż na facebooku! :)